Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: edictā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
edictō |
edictor |
edictem |
edicter |
— |
— |
| 2 p. |
edictas |
edictāris |
edictes |
edictēris |
edictā |
edictare |
| 3 p. |
edictat |
edictātur |
edictet |
edictētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
edictāmus |
edictāmur |
edictēmus |
edictēmur |
— |
— |
| 2 p. |
edictātis |
edictāmini |
edictētis |
edictēmini |
edictāte |
edictamini |
| 3 p. |
edictant |
edictantur |
edictent |
edictentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
edictābam |
edictābar |
edictārem |
edictārer |
| 2 p. |
edictābas |
edictabāris |
edictāres |
edictarēris |
| 3 p. |
edictābat |
edictabātur |
edictāret |
edictarētur |
| Plur. |
1 p. |
edictabāmus |
edictabāmur |
edictarēmus |
edictarēmur |
| 2 p. |
edictabātis |
edictabamini |
edictarētis |
edictarēmini |
| 3 p. |
edictābant |
edictabantur |
edictarent |
edictarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
edictābo |
edictabor |
— |
| 2 p. |
edictābis |
edictaberis |
edictāto |
| 3 p. |
edictābit |
edictabitur |
edictāto |
| Plur. |
1 p. |
edictabimus |
edictabimur |
— |
| 2 p. |
edictabitis |
edictabimini |
edictatōte |
| 3 p. |
edictabuntur |
edictanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
edictāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
edictāri |
| Participium praesentis actīvi |
edictāns |
| Gerundium |
edictandī |
| Gerundivum |
edictandus, -a, -um |
Основа перфекта: edictāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
edictāvī |
edictāverim |
edictāveram |
edictāvissem |
edictāverō |
| 2 p. |
edictāvisti |
edictāveris |
edictāveras |
edictāvisses |
edictāveris |
| 3 p. |
edictāvit |
edictāverit |
edictāverat |
edictāvisset |
edictāverit |
| Pl. |
1 p. |
edictāvimus |
edictāverimus |
edictāverāmus |
edictāvissēmus |
edictāverimus |
| 2 p. |
edictāvistis |
edictāveritis |
edictāverātis |
edictāvissētis |
edictāveritis |
| 3 p. |
edictāvērunt |
edictāverint |
edictāverant |
edictāvissent |
edictāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
edictāvisse |
Основа супина: edictāt-
| Participium perfecti passivi |
edictātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
edictātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
edictātum |
| Supinum II |
edictātū |
edicto
Глагол, первое спряжение.
Приставка: e-; корень: --.