Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: effascinā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
effascinō |
effascinor |
effascinem |
effasciner |
— |
— |
| 2 p. |
effascinas |
effascināris |
effascines |
effascinēris |
effascinā |
effascinare |
| 3 p. |
effascinat |
effascinātur |
effascinet |
effascinētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
effascināmus |
effascināmur |
effascinēmus |
effascinēmur |
— |
— |
| 2 p. |
effascinātis |
effascināmini |
effascinētis |
effascinēmini |
effascināte |
effascinamini |
| 3 p. |
effascinant |
effascinantur |
effascinent |
effascinentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
effascinābam |
effascinābar |
effascinārem |
effascinārer |
| 2 p. |
effascinābas |
effascinabāris |
effascināres |
effascinarēris |
| 3 p. |
effascinābat |
effascinabātur |
effascināret |
effascinarētur |
| Plur. |
1 p. |
effascinabāmus |
effascinabāmur |
effascinarēmus |
effascinarēmur |
| 2 p. |
effascinabātis |
effascinabamini |
effascinarētis |
effascinarēmini |
| 3 p. |
effascinābant |
effascinabantur |
effascinarent |
effascinarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
effascinābo |
effascinabor |
— |
| 2 p. |
effascinābis |
effascinaberis |
effascināto |
| 3 p. |
effascinābit |
effascinabitur |
effascināto |
| Plur. |
1 p. |
effascinabimus |
effascinabimur |
— |
| 2 p. |
effascinabitis |
effascinabimini |
effascinatōte |
| 3 p. |
effascinabuntur |
effascinanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
effascināre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
effascināri |
| Participium praesentis actīvi |
effascināns |
| Gerundium |
effascinandī |
| Gerundivum |
effascinandus, -a, -um |
Основа перфекта: effascināv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
effascināvī |
effascināverim |
effascināveram |
effascināvissem |
effascināverō |
| 2 p. |
effascināvisti |
effascināveris |
effascināveras |
effascināvisses |
effascināveris |
| 3 p. |
effascināvit |
effascināverit |
effascināverat |
effascināvisset |
effascināverit |
| Pl. |
1 p. |
effascināvimus |
effascināverimus |
effascināverāmus |
effascināvissēmus |
effascināverimus |
| 2 p. |
effascināvistis |
effascināveritis |
effascināverātis |
effascināvissētis |
effascināveritis |
| 3 p. |
effascināvērunt |
effascināverint |
effascināverant |
effascināvissent |
effascināverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
effascināvisse |
Основа супина: effascināt-
| Participium perfecti passivi |
effascinātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
effascinātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
effascinātum |
| Supinum II |
effascinātū |
effascino
Глагол, первое спряжение.
Приставка: ef-; корень: --.