Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: effutī-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
effutiō |
effutior |
effutiam |
effutiar |
— |
— |
| 2 p. |
effutis |
effutīris |
effutias |
effutiāris |
effutī |
effutīre |
| 3 p. |
effutit |
effutītur |
effutiat |
effutiātur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
effutīmus |
effutīmur |
effutiāmus |
effutiāmur |
— |
— |
| 2 p. |
effutītis |
effutimini |
effutiātis |
effutiāmini |
effutīte |
effutimini |
| 3 p. |
effutiunt |
effutiuntur |
effutiant |
effutiantur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
effutiēbam |
effutiēbar |
effutīrem |
effutīrer |
| 2 p. |
effutiēbas |
effutiebāris |
effutīres |
effutirēris |
| 3 p. |
effutiēbat |
effutiebātur |
effutīret |
effutirētur |
| Plur. |
1 p. |
effutiebāmus |
effutiebāmur |
effutirēmus |
effutirēmur |
| 2 p. |
effutiebātis |
effutiebamini |
effutirētis |
effutirēmini |
| 3 p. |
effutiēbant |
effutiebantur |
effutīrent |
effutirentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
effutiam |
effutiar |
— |
| 2 p. |
effuties |
effutiēris |
effutīto |
| 3 p. |
effutiet |
effutiētur |
effutīto |
| Plur. |
1 p. |
effutiēmus |
effutiēmur |
— |
| 2 p. |
effutiētis |
effutiemini |
effutitōte |
| 3 p. |
effutientur |
effutiunto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
effutīre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
effutīri |
| Participium praesentis actīvi |
effutiens |
| Gerundium |
effutiendi |
| Gerundivum |
effutiendus, -a, -um |
Основа перфекта: effutīv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
effutīvī |
effutīverim |
effutīveram |
effutīvissem |
effutīverō |
| 2 p. |
effutīvisti |
effutīveris |
effutīveras |
effutīvisses |
effutīveris |
| 3 p. |
effutīvit |
effutīverit |
effutīverat |
effutīvisset |
effutīverit |
| Pl. |
1 p. |
effutīvimus |
effutīverimus |
effutīverāmus |
effutīvissēmus |
effutīverimus |
| 2 p. |
effutīvistis |
effutīveritis |
effutīverātis |
effutīvissētis |
effutīveritis |
| 3 p. |
effutīvērunt |
effutīverint |
effutīverant |
effutīvissent |
effutīverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
effutīvisse |
Основа супина: effutīt-
| Participium perfecti passivi |
effutītus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
effutītūrus, -a, -um |
| Supinum I |
effutītum |
| Supinum II |
effutītū |
effutio
Глагол, четвёртое спряжение.
Приставка: ef-; корень: --.