Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: emancā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
emancō |
emancor |
emancem |
emancer |
— |
— |
| 2 p. |
emancas |
emancāris |
emances |
emancēris |
emancā |
emancare |
| 3 p. |
emancat |
emancātur |
emancet |
emancētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
emancāmus |
emancāmur |
emancēmus |
emancēmur |
— |
— |
| 2 p. |
emancātis |
emancāmini |
emancētis |
emancēmini |
emancāte |
emancamini |
| 3 p. |
emancant |
emancantur |
emancent |
emancentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
emancābam |
emancābar |
emancārem |
emancārer |
| 2 p. |
emancābas |
emancabāris |
emancāres |
emancarēris |
| 3 p. |
emancābat |
emancabātur |
emancāret |
emancarētur |
| Plur. |
1 p. |
emancabāmus |
emancabāmur |
emancarēmus |
emancarēmur |
| 2 p. |
emancabātis |
emancabamini |
emancarētis |
emancarēmini |
| 3 p. |
emancābant |
emancabantur |
emancarent |
emancarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
emancābo |
emancabor |
— |
| 2 p. |
emancābis |
emancaberis |
emancāto |
| 3 p. |
emancābit |
emancabitur |
emancāto |
| Plur. |
1 p. |
emancabimus |
emancabimur |
— |
| 2 p. |
emancabitis |
emancabimini |
emancatōte |
| 3 p. |
emancabuntur |
emancanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
emancāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
emancāri |
| Participium praesentis actīvi |
emancāns |
| Gerundium |
emancandī |
| Gerundivum |
emancandus, -a, -um |
Основа перфекта: emancāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
emancāvī |
emancāverim |
emancāveram |
emancāvissem |
emancāverō |
| 2 p. |
emancāvisti |
emancāveris |
emancāveras |
emancāvisses |
emancāveris |
| 3 p. |
emancāvit |
emancāverit |
emancāverat |
emancāvisset |
emancāverit |
| Pl. |
1 p. |
emancāvimus |
emancāverimus |
emancāverāmus |
emancāvissēmus |
emancāverimus |
| 2 p. |
emancāvistis |
emancāveritis |
emancāverātis |
emancāvissētis |
emancāveritis |
| 3 p. |
emancāvērunt |
emancāverint |
emancāverant |
emancāvissent |
emancāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
emancāvisse |
Основа супина: emancāt-
| Participium perfecti passivi |
emancātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
emancātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
emancātum |
| Supinum II |
emancātū |
emanco
Глагол, первое спряжение.
Приставка: e-; корень: --.