Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: emundā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
emundō |
emundor |
emundem |
emunder |
— |
— |
| 2 p. |
emundas |
emundāris |
emundes |
emundēris |
emundā |
emundare |
| 3 p. |
emundat |
emundātur |
emundet |
emundētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
emundāmus |
emundāmur |
emundēmus |
emundēmur |
— |
— |
| 2 p. |
emundātis |
emundāmini |
emundētis |
emundēmini |
emundāte |
emundamini |
| 3 p. |
emundant |
emundantur |
emundent |
emundentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
emundābam |
emundābar |
emundārem |
emundārer |
| 2 p. |
emundābas |
emundabāris |
emundāres |
emundarēris |
| 3 p. |
emundābat |
emundabātur |
emundāret |
emundarētur |
| Plur. |
1 p. |
emundabāmus |
emundabāmur |
emundarēmus |
emundarēmur |
| 2 p. |
emundabātis |
emundabamini |
emundarētis |
emundarēmini |
| 3 p. |
emundābant |
emundabantur |
emundarent |
emundarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
emundābo |
emundabor |
— |
| 2 p. |
emundābis |
emundaberis |
emundāto |
| 3 p. |
emundābit |
emundabitur |
emundāto |
| Plur. |
1 p. |
emundabimus |
emundabimur |
— |
| 2 p. |
emundabitis |
emundabimini |
emundatōte |
| 3 p. |
emundabuntur |
emundanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
emundāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
emundāri |
| Participium praesentis actīvi |
emundāns |
| Gerundium |
emundandī |
| Gerundivum |
emundandus, -a, -um |
Основа перфекта: emundāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
emundāvī |
emundāverim |
emundāveram |
emundāvissem |
emundāverō |
| 2 p. |
emundāvisti |
emundāveris |
emundāveras |
emundāvisses |
emundāveris |
| 3 p. |
emundāvit |
emundāverit |
emundāverat |
emundāvisset |
emundāverit |
| Pl. |
1 p. |
emundāvimus |
emundāverimus |
emundāverāmus |
emundāvissēmus |
emundāverimus |
| 2 p. |
emundāvistis |
emundāveritis |
emundāverātis |
emundāvissētis |
emundāveritis |
| 3 p. |
emundāvērunt |
emundāverint |
emundāverant |
emundāvissent |
emundāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
emundāvisse |
Основа супина: emundāt-
| Participium perfecti passivi |
emundātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
emundātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
emundātum |
| Supinum II |
emundātū |
emundo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: e-; корень: --.