Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: existimā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
existimō |
existimor |
existimem |
existimer |
— |
— |
| 2 p. |
existimas |
existimāris |
existimes |
existimēris |
existimā |
existimare |
| 3 p. |
existimat |
existimātur |
existimet |
existimētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
existimāmus |
existimāmur |
existimēmus |
existimēmur |
— |
— |
| 2 p. |
existimātis |
existimāmini |
existimētis |
existimēmini |
existimāte |
existimamini |
| 3 p. |
existimant |
existimantur |
existiment |
existimentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
existimābam |
existimābar |
existimārem |
existimārer |
| 2 p. |
existimābas |
existimabāris |
existimāres |
existimarēris |
| 3 p. |
existimābat |
existimabātur |
existimāret |
existimarētur |
| Plur. |
1 p. |
existimabāmus |
existimabāmur |
existimarēmus |
existimarēmur |
| 2 p. |
existimabātis |
existimabamini |
existimarētis |
existimarēmini |
| 3 p. |
existimābant |
existimabantur |
existimarent |
existimarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
existimābo |
existimabor |
— |
| 2 p. |
existimābis |
existimaberis |
existimāto |
| 3 p. |
existimābit |
existimabitur |
existimāto |
| Plur. |
1 p. |
existimabimus |
existimabimur |
— |
| 2 p. |
existimabitis |
existimabimini |
existimatōte |
| 3 p. |
existimabuntur |
existimanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
existimāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
existimāri |
| Participium praesentis actīvi |
existimāns |
| Gerundium |
existimandī |
| Gerundivum |
existimandus, -a, -um |
Основа перфекта: existimāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
existimāvī |
existimāverim |
existimāveram |
existimāvissem |
existimāverō |
| 2 p. |
existimāvisti |
existimāveris |
existimāveras |
existimāvisses |
existimāveris |
| 3 p. |
existimāvit |
existimāverit |
existimāverat |
existimāvisset |
existimāverit |
| Pl. |
1 p. |
existimāvimus |
existimāverimus |
existimāverāmus |
existimāvissēmus |
existimāverimus |
| 2 p. |
existimāvistis |
existimāveritis |
existimāverātis |
existimāvissētis |
existimāveritis |
| 3 p. |
existimāvērunt |
existimāverint |
existimāverant |
existimāvissent |
existimāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
existimāvisse |
Основа супина: existimāt-
| Participium perfecti passivi |
existimātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
existimātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
existimātum |
| Supinum II |
existimātū |
existimo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: ex-; корень: --.