Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: exputā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
exputō |
exputor |
exputem |
exputer |
— |
— |
| 2 p. |
exputas |
exputāris |
exputes |
exputēris |
exputā |
exputare |
| 3 p. |
exputat |
exputātur |
exputet |
exputētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
exputāmus |
exputāmur |
exputēmus |
exputēmur |
— |
— |
| 2 p. |
exputātis |
exputāmini |
exputētis |
exputēmini |
exputāte |
exputamini |
| 3 p. |
exputant |
exputantur |
exputent |
exputentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
exputābam |
exputābar |
exputārem |
exputārer |
| 2 p. |
exputābas |
exputabāris |
exputāres |
exputarēris |
| 3 p. |
exputābat |
exputabātur |
exputāret |
exputarētur |
| Plur. |
1 p. |
exputabāmus |
exputabāmur |
exputarēmus |
exputarēmur |
| 2 p. |
exputabātis |
exputabamini |
exputarētis |
exputarēmini |
| 3 p. |
exputābant |
exputabantur |
exputarent |
exputarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
exputābo |
exputabor |
— |
| 2 p. |
exputābis |
exputaberis |
exputāto |
| 3 p. |
exputābit |
exputabitur |
exputāto |
| Plur. |
1 p. |
exputabimus |
exputabimur |
— |
| 2 p. |
exputabitis |
exputabimini |
exputatōte |
| 3 p. |
exputabuntur |
exputanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
exputāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
exputāri |
| Participium praesentis actīvi |
exputāns |
| Gerundium |
exputandī |
| Gerundivum |
exputandus, -a, -um |
Основа перфекта: exputāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
exputāvī |
exputāverim |
exputāveram |
exputāvissem |
exputāverō |
| 2 p. |
exputāvisti |
exputāveris |
exputāveras |
exputāvisses |
exputāveris |
| 3 p. |
exputāvit |
exputāverit |
exputāverat |
exputāvisset |
exputāverit |
| Pl. |
1 p. |
exputāvimus |
exputāverimus |
exputāverāmus |
exputāvissēmus |
exputāverimus |
| 2 p. |
exputāvistis |
exputāveritis |
exputāverātis |
exputāvissētis |
exputāveritis |
| 3 p. |
exputāvērunt |
exputāverint |
exputāverant |
exputāvissent |
exputāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
exputāvisse |
Основа супина: exputāt-
| Participium perfecti passivi |
exputātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
exputātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
exputātum |
| Supinum II |
exputātū |
exputo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: ex-; корень: --.