imperativus
Латинский
Морфологические и синтаксические свойства
| падеж | ед. ч. | мн. ч. | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| муж. р. | жен. р. | cр. р. | муж. р. | жен. р. | cр. р. | |
| Ном. | imperativus | imperativa | imperativum | imperativī | imperativae | imperativa |
| Ген. | imperativī | imperativae | imperativī | imperativōrum | imperativārum | imperativōrum |
| Дат. | imperativō | imperativae | imperativō | imperativīs | imperativīs | imperativīs |
| Акк. | imperativum | imperativam | imperativum | imperativōs | imperativās | imperativa |
| Абл. | imperativō | imperativā | imperativō | imperativīs | imperativīs | imperativīs |
| Вок. | imperative | imperativa | imperativum | imperativī | imperativae | imperativa |
imperativus
Прилагательное, 1-2 склонение.
| Степени сравнения | |||
|---|---|---|---|
| м. | ж. | ср. | |
| Сравнительная | imperativior | imperativior | imperativius |
| Превосходная | imperativissĭmus | imperativissĭma | imperativissĭmum |
| Наречие от прилагательного imperativus |
|---|
| imperative |
Корень: --.
Произношение
- МФА: [im.pe.raːˈtiː.wus]
Семантические свойства
Значение
- чрезвычайный ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
- повелительный ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Синонимы
Антонимы
Гиперонимы
Гипонимы
Родственные слова
| Ближайшее родство | |
Этимология
Происходит от ??