Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: imperitā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
imperitō |
imperitor |
imperitem |
imperiter |
— |
— |
| 2 p. |
imperitas |
imperitāris |
imperites |
imperitēris |
imperitā |
imperitare |
| 3 p. |
imperitat |
imperitātur |
imperitet |
imperitētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
imperitāmus |
imperitāmur |
imperitēmus |
imperitēmur |
— |
— |
| 2 p. |
imperitātis |
imperitāmini |
imperitētis |
imperitēmini |
imperitāte |
imperitamini |
| 3 p. |
imperitant |
imperitantur |
imperitent |
imperitentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
imperitābam |
imperitābar |
imperitārem |
imperitārer |
| 2 p. |
imperitābas |
imperitabāris |
imperitāres |
imperitarēris |
| 3 p. |
imperitābat |
imperitabātur |
imperitāret |
imperitarētur |
| Plur. |
1 p. |
imperitabāmus |
imperitabāmur |
imperitarēmus |
imperitarēmur |
| 2 p. |
imperitabātis |
imperitabamini |
imperitarētis |
imperitarēmini |
| 3 p. |
imperitābant |
imperitabantur |
imperitarent |
imperitarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
imperitābo |
imperitabor |
— |
| 2 p. |
imperitābis |
imperitaberis |
imperitāto |
| 3 p. |
imperitābit |
imperitabitur |
imperitāto |
| Plur. |
1 p. |
imperitabimus |
imperitabimur |
— |
| 2 p. |
imperitabitis |
imperitabimini |
imperitatōte |
| 3 p. |
imperitabuntur |
imperitanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
imperitāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
imperitāri |
| Participium praesentis actīvi |
imperitāns |
| Gerundium |
imperitandī |
| Gerundivum |
imperitandus, -a, -um |
Основа перфекта: imperitāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
imperitāvī |
imperitāverim |
imperitāveram |
imperitāvissem |
imperitāverō |
| 2 p. |
imperitāvisti |
imperitāveris |
imperitāveras |
imperitāvisses |
imperitāveris |
| 3 p. |
imperitāvit |
imperitāverit |
imperitāverat |
imperitāvisset |
imperitāverit |
| Pl. |
1 p. |
imperitāvimus |
imperitāverimus |
imperitāverāmus |
imperitāvissēmus |
imperitāverimus |
| 2 p. |
imperitāvistis |
imperitāveritis |
imperitāverātis |
imperitāvissētis |
imperitāveritis |
| 3 p. |
imperitāvērunt |
imperitāverint |
imperitāverant |
imperitāvissent |
imperitāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
imperitāvisse |
Основа супина: imperitāt-
| Participium perfecti passivi |
imperitātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
imperitātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
imperitātum |
| Supinum II |
imperitātū |
imperito
Глагол, первое спряжение.
Приставка: im-; корень: --.