Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: imputā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
imputō |
imputor |
imputem |
imputer |
— |
— |
| 2 p. |
imputas |
imputāris |
imputes |
imputēris |
imputā |
imputare |
| 3 p. |
imputat |
imputātur |
imputet |
imputētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
imputāmus |
imputāmur |
imputēmus |
imputēmur |
— |
— |
| 2 p. |
imputātis |
imputāmini |
imputētis |
imputēmini |
imputāte |
imputamini |
| 3 p. |
imputant |
imputantur |
imputent |
imputentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
imputābam |
imputābar |
imputārem |
imputārer |
| 2 p. |
imputābas |
imputabāris |
imputāres |
imputarēris |
| 3 p. |
imputābat |
imputabātur |
imputāret |
imputarētur |
| Plur. |
1 p. |
imputabāmus |
imputabāmur |
imputarēmus |
imputarēmur |
| 2 p. |
imputabātis |
imputabamini |
imputarētis |
imputarēmini |
| 3 p. |
imputābant |
imputabantur |
imputarent |
imputarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
imputābo |
imputabor |
— |
| 2 p. |
imputābis |
imputaberis |
imputāto |
| 3 p. |
imputābit |
imputabitur |
imputāto |
| Plur. |
1 p. |
imputabimus |
imputabimur |
— |
| 2 p. |
imputabitis |
imputabimini |
imputatōte |
| 3 p. |
imputabuntur |
imputanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
imputāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
imputāri |
| Participium praesentis actīvi |
imputāns |
| Gerundium |
imputandī |
| Gerundivum |
imputandus, -a, -um |
Основа перфекта: imputāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
imputāvī |
imputāverim |
imputāveram |
imputāvissem |
imputāverō |
| 2 p. |
imputāvisti |
imputāveris |
imputāveras |
imputāvisses |
imputāveris |
| 3 p. |
imputāvit |
imputāverit |
imputāverat |
imputāvisset |
imputāverit |
| Pl. |
1 p. |
imputāvimus |
imputāverimus |
imputāverāmus |
imputāvissēmus |
imputāverimus |
| 2 p. |
imputāvistis |
imputāveritis |
imputāverātis |
imputāvissētis |
imputāveritis |
| 3 p. |
imputāvērunt |
imputāverint |
imputāverant |
imputāvissent |
imputāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
imputāvisse |
Основа супина: imputāt-
| Participium perfecti passivi |
imputātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
imputātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
imputātum |
| Supinum II |
imputātū |
imputo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: im-; корень: --.