Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: inclamā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
inclamō |
inclamor |
inclamem |
inclamer |
— |
— |
| 2 p. |
inclamas |
inclamāris |
inclames |
inclamēris |
inclamā |
inclamare |
| 3 p. |
inclamat |
inclamātur |
inclamet |
inclamētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
inclamāmus |
inclamāmur |
inclamēmus |
inclamēmur |
— |
— |
| 2 p. |
inclamātis |
inclamāmini |
inclamētis |
inclamēmini |
inclamāte |
inclamamini |
| 3 p. |
inclamant |
inclamantur |
inclament |
inclamentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
inclamābam |
inclamābar |
inclamārem |
inclamārer |
| 2 p. |
inclamābas |
inclamabāris |
inclamāres |
inclamarēris |
| 3 p. |
inclamābat |
inclamabātur |
inclamāret |
inclamarētur |
| Plur. |
1 p. |
inclamabāmus |
inclamabāmur |
inclamarēmus |
inclamarēmur |
| 2 p. |
inclamabātis |
inclamabamini |
inclamarētis |
inclamarēmini |
| 3 p. |
inclamābant |
inclamabantur |
inclamarent |
inclamarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
inclamābo |
inclamabor |
— |
| 2 p. |
inclamābis |
inclamaberis |
inclamāto |
| 3 p. |
inclamābit |
inclamabitur |
inclamāto |
| Plur. |
1 p. |
inclamabimus |
inclamabimur |
— |
| 2 p. |
inclamabitis |
inclamabimini |
inclamatōte |
| 3 p. |
inclamabuntur |
inclamanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
inclamāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
inclamāri |
| Participium praesentis actīvi |
inclamāns |
| Gerundium |
inclamandī |
| Gerundivum |
inclamandus, -a, -um |
Основа перфекта: inclamāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
inclamāvī |
inclamāverim |
inclamāveram |
inclamāvissem |
inclamāverō |
| 2 p. |
inclamāvisti |
inclamāveris |
inclamāveras |
inclamāvisses |
inclamāveris |
| 3 p. |
inclamāvit |
inclamāverit |
inclamāverat |
inclamāvisset |
inclamāverit |
| Pl. |
1 p. |
inclamāvimus |
inclamāverimus |
inclamāverāmus |
inclamāvissēmus |
inclamāverimus |
| 2 p. |
inclamāvistis |
inclamāveritis |
inclamāverātis |
inclamāvissētis |
inclamāveritis |
| 3 p. |
inclamāvērunt |
inclamāverint |
inclamāverant |
inclamāvissent |
inclamāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
inclamāvisse |
Основа супина: inclamāt-
| Participium perfecti passivi |
inclamātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
inclamātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
inclamātum |
| Supinum II |
inclamātū |
inclamo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: in-; корень: --.