Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: insinuā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
insinuō |
insinuor |
insinuem |
insinuer |
— |
— |
| 2 p. |
insinuas |
insinuāris |
insinues |
insinuēris |
insinuā |
insinuare |
| 3 p. |
insinuat |
insinuātur |
insinuet |
insinuētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
insinuāmus |
insinuāmur |
insinuēmus |
insinuēmur |
— |
— |
| 2 p. |
insinuātis |
insinuāmini |
insinuētis |
insinuēmini |
insinuāte |
insinuamini |
| 3 p. |
insinuant |
insinuantur |
insinuent |
insinuentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
insinuābam |
insinuābar |
insinuārem |
insinuārer |
| 2 p. |
insinuābas |
insinuabāris |
insinuāres |
insinuarēris |
| 3 p. |
insinuābat |
insinuabātur |
insinuāret |
insinuarētur |
| Plur. |
1 p. |
insinuabāmus |
insinuabāmur |
insinuarēmus |
insinuarēmur |
| 2 p. |
insinuabātis |
insinuabamini |
insinuarētis |
insinuarēmini |
| 3 p. |
insinuābant |
insinuabantur |
insinuarent |
insinuarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
insinuābo |
insinuabor |
— |
| 2 p. |
insinuābis |
insinuaberis |
insinuāto |
| 3 p. |
insinuābit |
insinuabitur |
insinuāto |
| Plur. |
1 p. |
insinuabimus |
insinuabimur |
— |
| 2 p. |
insinuabitis |
insinuabimini |
insinuatōte |
| 3 p. |
insinuabuntur |
insinuanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
insinuāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
insinuāri |
| Participium praesentis actīvi |
insinuāns |
| Gerundium |
insinuandī |
| Gerundivum |
insinuandus, -a, -um |
Основа перфекта: insinuāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
insinuāvī |
insinuāverim |
insinuāveram |
insinuāvissem |
insinuāverō |
| 2 p. |
insinuāvisti |
insinuāveris |
insinuāveras |
insinuāvisses |
insinuāveris |
| 3 p. |
insinuāvit |
insinuāverit |
insinuāverat |
insinuāvisset |
insinuāverit |
| Pl. |
1 p. |
insinuāvimus |
insinuāverimus |
insinuāverāmus |
insinuāvissēmus |
insinuāverimus |
| 2 p. |
insinuāvistis |
insinuāveritis |
insinuāverātis |
insinuāvissētis |
insinuāveritis |
| 3 p. |
insinuāvērunt |
insinuāverint |
insinuāverant |
insinuāvissent |
insinuāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
insinuāvisse |
Основа супина: insinuāt-
| Participium perfecti passivi |
insinuātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
insinuātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
insinuātum |
| Supinum II |
insinuātū |
insinuo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: in-; корень: --.