Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: irructā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
irructō |
irructor |
irructem |
irructer |
— |
— |
| 2 p. |
irructas |
irructāris |
irructes |
irructēris |
irructā |
irructare |
| 3 p. |
irructat |
irructātur |
irructet |
irructētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
irructāmus |
irructāmur |
irructēmus |
irructēmur |
— |
— |
| 2 p. |
irructātis |
irructāmini |
irructētis |
irructēmini |
irructāte |
irructamini |
| 3 p. |
irructant |
irructantur |
irructent |
irructentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
irructābam |
irructābar |
irructārem |
irructārer |
| 2 p. |
irructābas |
irructabāris |
irructāres |
irructarēris |
| 3 p. |
irructābat |
irructabātur |
irructāret |
irructarētur |
| Plur. |
1 p. |
irructabāmus |
irructabāmur |
irructarēmus |
irructarēmur |
| 2 p. |
irructabātis |
irructabamini |
irructarētis |
irructarēmini |
| 3 p. |
irructābant |
irructabantur |
irructarent |
irructarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
irructābo |
irructabor |
— |
| 2 p. |
irructābis |
irructaberis |
irructāto |
| 3 p. |
irructābit |
irructabitur |
irructāto |
| Plur. |
1 p. |
irructabimus |
irructabimur |
— |
| 2 p. |
irructabitis |
irructabimini |
irructatōte |
| 3 p. |
irructabuntur |
irructanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
irructāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
irructāri |
| Participium praesentis actīvi |
irructāns |
| Gerundium |
irructandī |
| Gerundivum |
irructandus, -a, -um |
Основа перфекта: irructāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
irructāvī |
irructāverim |
irructāveram |
irructāvissem |
irructāverō |
| 2 p. |
irructāvisti |
irructāveris |
irructāveras |
irructāvisses |
irructāveris |
| 3 p. |
irructāvit |
irructāverit |
irructāverat |
irructāvisset |
irructāverit |
| Pl. |
1 p. |
irructāvimus |
irructāverimus |
irructāverāmus |
irructāvissēmus |
irructāverimus |
| 2 p. |
irructāvistis |
irructāveritis |
irructāverātis |
irructāvissētis |
irructāveritis |
| 3 p. |
irructāvērunt |
irructāverint |
irructāverant |
irructāvissent |
irructāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
irructāvisse |
Основа супина: irructāt-
| Participium perfecti passivi |
irructātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
irructātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
irructātum |
| Supinum II |
irructātū |
irructo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: ir-; корень: --.