| Praesens | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Indicatīvus | Coniunctīvus | Imperatīvus | |||||
| Act. | Pass. | Act. | Pass. | Act. | Pass. | ||
| Sing. | 1 p. | ititō | ititor | ititem | ititer | — | — |
| 2 p. | ititas | ititāris | itites | ititēris | ititā | ititare | |
| 3 p. | ititat | ititātur | ititet | ititētur | — | — | |
| Plur. | 1 p. | ititāmus | ititāmur | ititēmus | ititēmur | — | — |
| 2 p. | ititātis | ititāmini | ititētis | ititēmini | ititāte | ititamini | |
| 3 p. | ititant | ititantur | ititent | ititentur | — | — | |
| Imperfectum | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Indicatīvus | Coniunctīvus | ||||
| Act. | Pass. | Act. | Pass. | ||
| Sing. | 1 p. | ititābam | ititābar | ititārem | ititārer |
| 2 p. | ititābas | ititabāris | ititāres | ititarēris | |
| 3 p. | ititābat | ititabātur | ititāret | ititarētur | |
| Plur. | 1 p. | ititabāmus | ititabāmur | ititarēmus | ititarēmur |
| 2 p. | ititabātis | ititabamini | ititarētis | ititarēmini | |
| 3 p. | ititābant | ititabantur | ititarent | ititarentur | |
| Futūrum I | ||||
|---|---|---|---|---|
| Indicatīvus | Imperatīvus | |||
| Act. | Pass. | Act. | ||
| Sing. | 1 p. | ititābo | ititabor | — |
| 2 p. | ititābis | ititaberis | ititāto | |
| 3 p. | ititābit | ititabitur | ititāto | |
| Plur. | 1 p. | ititabimus | ititabimur | — |
| 2 p. | ititabitis | ititabimini | ititatōte | |
| 3 p. | ititabuntur | ititanto | ||
| Infīnitivus praesentis actīvi | ititāre |
|---|---|
| Infīnitivus praesentis passīvi | ititāri |
| Participium praesentis actīvi | ititāns |
| Gerundium | ititandī |
| Gerundivum | ititandus, -a, -um |
i·ti-to
Глагол, первое спряжение.
Корень: --.
| Ближайшее родство | |
Происходит от itāre «ходить, ха́живать», усил. гл. к īre (форма супина: itum) «идти, ходить» (восходит к праиндоевр. *ei- «идти»)