Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: mānsitā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
mānsitō |
mānsitor |
mānsitem |
mānsiter |
— |
— |
| 2 p. |
mānsitas |
mānsitāris |
mānsites |
mānsitēris |
mānsitā |
mānsitare |
| 3 p. |
mānsitat |
mānsitātur |
mānsitet |
mānsitētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
mānsitāmus |
mānsitāmur |
mānsitēmus |
mānsitēmur |
— |
— |
| 2 p. |
mānsitātis |
mānsitāmini |
mānsitētis |
mānsitēmini |
mānsitāte |
mānsitamini |
| 3 p. |
mānsitant |
mānsitantur |
mānsitent |
mānsitentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
mānsitābam |
mānsitābar |
mānsitārem |
mānsitārer |
| 2 p. |
mānsitābas |
mānsitabāris |
mānsitāres |
mānsitarēris |
| 3 p. |
mānsitābat |
mānsitabātur |
mānsitāret |
mānsitarētur |
| Plur. |
1 p. |
mānsitabāmus |
mānsitabāmur |
mānsitarēmus |
mānsitarēmur |
| 2 p. |
mānsitabātis |
mānsitabamini |
mānsitarētis |
mānsitarēmini |
| 3 p. |
mānsitābant |
mānsitabantur |
mānsitarent |
mānsitarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
mānsitābo |
mānsitabor |
— |
| 2 p. |
mānsitābis |
mānsitaberis |
mānsitāto |
| 3 p. |
mānsitābit |
mānsitabitur |
mānsitāto |
| Plur. |
1 p. |
mānsitabimus |
mānsitabimur |
— |
| 2 p. |
mānsitabitis |
mānsitabimini |
mānsitatōte |
| 3 p. |
mānsitabuntur |
mānsitanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
mānsitāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
mānsitāri |
| Participium praesentis actīvi |
mānsitāns |
| Gerundium |
mānsitandī |
| Gerundivum |
mānsitandus, -a, -um |
Основа перфекта: mānsitāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
mānsitāvī |
mānsitāverim |
mānsitāveram |
mānsitāvissem |
mānsitāverō |
| 2 p. |
mānsitāvisti |
mānsitāveris |
mānsitāveras |
mānsitāvisses |
mānsitāveris |
| 3 p. |
mānsitāvit |
mānsitāverit |
mānsitāverat |
mānsitāvisset |
mānsitāverit |
| Pl. |
1 p. |
mānsitāvimus |
mānsitāverimus |
mānsitāverāmus |
mānsitāvissēmus |
mānsitāverimus |
| 2 p. |
mānsitāvistis |
mānsitāveritis |
mānsitāverātis |
mānsitāvissētis |
mānsitāveritis |
| 3 p. |
mānsitāvērunt |
mānsitāverint |
mānsitāverant |
mānsitāvissent |
mānsitāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
mānsitāvisse |
Основа супина: mānsitāt-
| Participium perfecti passivi |
mānsitātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
mānsitātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
mānsitātum |
| Supinum II |
mānsitātū |
mān-si-to
Глагол, первое спряжение.
Корень: -man-; суффиксы: -s-it-; окончание: -o.