Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: nobilitā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
nobilitō |
nobilitor |
nobilitem |
nobiliter |
— |
— |
| 2 p. |
nobilitas |
nobilitāris |
nobilites |
nobilitēris |
nobilitā |
nobilitare |
| 3 p. |
nobilitat |
nobilitātur |
nobilitet |
nobilitētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
nobilitāmus |
nobilitāmur |
nobilitēmus |
nobilitēmur |
— |
— |
| 2 p. |
nobilitātis |
nobilitāmini |
nobilitētis |
nobilitēmini |
nobilitāte |
nobilitamini |
| 3 p. |
nobilitant |
nobilitantur |
nobilitent |
nobilitentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
nobilitābam |
nobilitābar |
nobilitārem |
nobilitārer |
| 2 p. |
nobilitābas |
nobilitabāris |
nobilitāres |
nobilitarēris |
| 3 p. |
nobilitābat |
nobilitabātur |
nobilitāret |
nobilitarētur |
| Plur. |
1 p. |
nobilitabāmus |
nobilitabāmur |
nobilitarēmus |
nobilitarēmur |
| 2 p. |
nobilitabātis |
nobilitabamini |
nobilitarētis |
nobilitarēmini |
| 3 p. |
nobilitābant |
nobilitabantur |
nobilitarent |
nobilitarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
nobilitābo |
nobilitabor |
— |
| 2 p. |
nobilitābis |
nobilitaberis |
nobilitāto |
| 3 p. |
nobilitābit |
nobilitabitur |
nobilitāto |
| Plur. |
1 p. |
nobilitabimus |
nobilitabimur |
— |
| 2 p. |
nobilitabitis |
nobilitabimini |
nobilitatōte |
| 3 p. |
nobilitabuntur |
nobilitanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
nobilitāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
nobilitāri |
| Participium praesentis actīvi |
nobilitāns |
| Gerundium |
nobilitandī |
| Gerundivum |
nobilitandus, -a, -um |
Основа перфекта: nobilitāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
nobilitāvī |
nobilitāverim |
nobilitāveram |
nobilitāvissem |
nobilitāverō |
| 2 p. |
nobilitāvisti |
nobilitāveris |
nobilitāveras |
nobilitāvisses |
nobilitāveris |
| 3 p. |
nobilitāvit |
nobilitāverit |
nobilitāverat |
nobilitāvisset |
nobilitāverit |
| Pl. |
1 p. |
nobilitāvimus |
nobilitāverimus |
nobilitāverāmus |
nobilitāvissēmus |
nobilitāverimus |
| 2 p. |
nobilitāvistis |
nobilitāveritis |
nobilitāverātis |
nobilitāvissētis |
nobilitāveritis |
| 3 p. |
nobilitāvērunt |
nobilitāverint |
nobilitāverant |
nobilitāvissent |
nobilitāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
nobilitāvisse |
Основа супина: nobilitāt-
| Participium perfecti passivi |
nobilitātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
nobilitātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
nobilitātum |
| Supinum II |
nobilitātū |
nobilito
Глагол, первое спряжение.
Корень: --.