Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: oblocā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
oblocō |
oblocor |
oblocem |
oblocer |
— |
— |
| 2 p. |
oblocas |
oblocāris |
obloces |
oblocēris |
oblocā |
oblocare |
| 3 p. |
oblocat |
oblocātur |
oblocet |
oblocētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
oblocāmus |
oblocāmur |
oblocēmus |
oblocēmur |
— |
— |
| 2 p. |
oblocātis |
oblocāmini |
oblocētis |
oblocēmini |
oblocāte |
oblocamini |
| 3 p. |
oblocant |
oblocantur |
oblocent |
oblocentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
oblocābam |
oblocābar |
oblocārem |
oblocārer |
| 2 p. |
oblocābas |
oblocabāris |
oblocāres |
oblocarēris |
| 3 p. |
oblocābat |
oblocabātur |
oblocāret |
oblocarētur |
| Plur. |
1 p. |
oblocabāmus |
oblocabāmur |
oblocarēmus |
oblocarēmur |
| 2 p. |
oblocabātis |
oblocabamini |
oblocarētis |
oblocarēmini |
| 3 p. |
oblocābant |
oblocabantur |
oblocarent |
oblocarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
oblocābo |
oblocabor |
— |
| 2 p. |
oblocābis |
oblocaberis |
oblocāto |
| 3 p. |
oblocābit |
oblocabitur |
oblocāto |
| Plur. |
1 p. |
oblocabimus |
oblocabimur |
— |
| 2 p. |
oblocabitis |
oblocabimini |
oblocatōte |
| 3 p. |
oblocabuntur |
oblocanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
oblocāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
oblocāri |
| Participium praesentis actīvi |
oblocāns |
| Gerundium |
oblocandī |
| Gerundivum |
oblocandus, -a, -um |
Основа перфекта: oblocāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
oblocāvī |
oblocāverim |
oblocāveram |
oblocāvissem |
oblocāverō |
| 2 p. |
oblocāvisti |
oblocāveris |
oblocāveras |
oblocāvisses |
oblocāveris |
| 3 p. |
oblocāvit |
oblocāverit |
oblocāverat |
oblocāvisset |
oblocāverit |
| Pl. |
1 p. |
oblocāvimus |
oblocāverimus |
oblocāverāmus |
oblocāvissēmus |
oblocāverimus |
| 2 p. |
oblocāvistis |
oblocāveritis |
oblocāverātis |
oblocāvissētis |
oblocāveritis |
| 3 p. |
oblocāvērunt |
oblocāverint |
oblocāverant |
oblocāvissent |
oblocāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
oblocāvisse |
Основа супина: oblocāt-
| Participium perfecti passivi |
oblocātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
oblocātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
oblocātum |
| Supinum II |
oblocātū |
obloco
Глагол, первое спряжение.
Приставка: ob-; корень: --.