Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: obsonitā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
obsonitō |
obsonitor |
obsonitem |
obsoniter |
— |
— |
| 2 p. |
obsonitas |
obsonitāris |
obsonites |
obsonitēris |
obsonitā |
obsonitare |
| 3 p. |
obsonitat |
obsonitātur |
obsonitet |
obsonitētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
obsonitāmus |
obsonitāmur |
obsonitēmus |
obsonitēmur |
— |
— |
| 2 p. |
obsonitātis |
obsonitāmini |
obsonitētis |
obsonitēmini |
obsonitāte |
obsonitamini |
| 3 p. |
obsonitant |
obsonitantur |
obsonitent |
obsonitentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
obsonitābam |
obsonitābar |
obsonitārem |
obsonitārer |
| 2 p. |
obsonitābas |
obsonitabāris |
obsonitāres |
obsonitarēris |
| 3 p. |
obsonitābat |
obsonitabātur |
obsonitāret |
obsonitarētur |
| Plur. |
1 p. |
obsonitabāmus |
obsonitabāmur |
obsonitarēmus |
obsonitarēmur |
| 2 p. |
obsonitabātis |
obsonitabamini |
obsonitarētis |
obsonitarēmini |
| 3 p. |
obsonitābant |
obsonitabantur |
obsonitarent |
obsonitarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
obsonitābo |
obsonitabor |
— |
| 2 p. |
obsonitābis |
obsonitaberis |
obsonitāto |
| 3 p. |
obsonitābit |
obsonitabitur |
obsonitāto |
| Plur. |
1 p. |
obsonitabimus |
obsonitabimur |
— |
| 2 p. |
obsonitabitis |
obsonitabimini |
obsonitatōte |
| 3 p. |
obsonitabuntur |
obsonitanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
obsonitāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
obsonitāri |
| Participium praesentis actīvi |
obsonitāns |
| Gerundium |
obsonitandī |
| Gerundivum |
obsonitandus, -a, -um |
Основа перфекта: obsonitāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
obsonitāvī |
obsonitāverim |
obsonitāveram |
obsonitāvissem |
obsonitāverō |
| 2 p. |
obsonitāvisti |
obsonitāveris |
obsonitāveras |
obsonitāvisses |
obsonitāveris |
| 3 p. |
obsonitāvit |
obsonitāverit |
obsonitāverat |
obsonitāvisset |
obsonitāverit |
| Pl. |
1 p. |
obsonitāvimus |
obsonitāverimus |
obsonitāverāmus |
obsonitāvissēmus |
obsonitāverimus |
| 2 p. |
obsonitāvistis |
obsonitāveritis |
obsonitāverātis |
obsonitāvissētis |
obsonitāveritis |
| 3 p. |
obsonitāvērunt |
obsonitāverint |
obsonitāverant |
obsonitāvissent |
obsonitāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
obsonitāvisse |
Основа супина: obsonitāt-
| Participium perfecti passivi |
obsonitātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
obsonitātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
obsonitātum |
| Supinum II |
obsonitātū |
obsonito
Глагол, первое спряжение.
Корень: --.