Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: obturā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
obturō |
obturor |
obturem |
obturer |
— |
— |
| 2 p. |
obturas |
obturāris |
obtures |
obturēris |
obturā |
obturare |
| 3 p. |
obturat |
obturātur |
obturet |
obturētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
obturāmus |
obturāmur |
obturēmus |
obturēmur |
— |
— |
| 2 p. |
obturātis |
obturāmini |
obturētis |
obturēmini |
obturāte |
obturamini |
| 3 p. |
obturant |
obturantur |
obturent |
obturentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
obturābam |
obturābar |
obturārem |
obturārer |
| 2 p. |
obturābas |
obturabāris |
obturāres |
obturarēris |
| 3 p. |
obturābat |
obturabātur |
obturāret |
obturarētur |
| Plur. |
1 p. |
obturabāmus |
obturabāmur |
obturarēmus |
obturarēmur |
| 2 p. |
obturabātis |
obturabamini |
obturarētis |
obturarēmini |
| 3 p. |
obturābant |
obturabantur |
obturarent |
obturarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
obturābo |
obturabor |
— |
| 2 p. |
obturābis |
obturaberis |
obturāto |
| 3 p. |
obturābit |
obturabitur |
obturāto |
| Plur. |
1 p. |
obturabimus |
obturabimur |
— |
| 2 p. |
obturabitis |
obturabimini |
obturatōte |
| 3 p. |
obturabuntur |
obturanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
obturāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
obturāri |
| Participium praesentis actīvi |
obturāns |
| Gerundium |
obturandī |
| Gerundivum |
obturandus, -a, -um |
Основа перфекта: obturāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
obturāvī |
obturāverim |
obturāveram |
obturāvissem |
obturāverō |
| 2 p. |
obturāvisti |
obturāveris |
obturāveras |
obturāvisses |
obturāveris |
| 3 p. |
obturāvit |
obturāverit |
obturāverat |
obturāvisset |
obturāverit |
| Pl. |
1 p. |
obturāvimus |
obturāverimus |
obturāverāmus |
obturāvissēmus |
obturāverimus |
| 2 p. |
obturāvistis |
obturāveritis |
obturāverātis |
obturāvissētis |
obturāveritis |
| 3 p. |
obturāvērunt |
obturāverint |
obturāverant |
obturāvissent |
obturāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
obturāvisse |
Основа супина: obturāt-
| Participium perfecti passivi |
obturātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
obturātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
obturātum |
| Supinum II |
obturātū |
obturo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: ob-; корень: --.