Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: occlamitā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
occlamitō |
occlamitor |
occlamitem |
occlamiter |
— |
— |
| 2 p. |
occlamitas |
occlamitāris |
occlamites |
occlamitēris |
occlamitā |
occlamitare |
| 3 p. |
occlamitat |
occlamitātur |
occlamitet |
occlamitētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
occlamitāmus |
occlamitāmur |
occlamitēmus |
occlamitēmur |
— |
— |
| 2 p. |
occlamitātis |
occlamitāmini |
occlamitētis |
occlamitēmini |
occlamitāte |
occlamitamini |
| 3 p. |
occlamitant |
occlamitantur |
occlamitent |
occlamitentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
occlamitābam |
occlamitābar |
occlamitārem |
occlamitārer |
| 2 p. |
occlamitābas |
occlamitabāris |
occlamitāres |
occlamitarēris |
| 3 p. |
occlamitābat |
occlamitabātur |
occlamitāret |
occlamitarētur |
| Plur. |
1 p. |
occlamitabāmus |
occlamitabāmur |
occlamitarēmus |
occlamitarēmur |
| 2 p. |
occlamitabātis |
occlamitabamini |
occlamitarētis |
occlamitarēmini |
| 3 p. |
occlamitābant |
occlamitabantur |
occlamitarent |
occlamitarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
occlamitābo |
occlamitabor |
— |
| 2 p. |
occlamitābis |
occlamitaberis |
occlamitāto |
| 3 p. |
occlamitābit |
occlamitabitur |
occlamitāto |
| Plur. |
1 p. |
occlamitabimus |
occlamitabimur |
— |
| 2 p. |
occlamitabitis |
occlamitabimini |
occlamitatōte |
| 3 p. |
occlamitabuntur |
occlamitanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
occlamitāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
occlamitāri |
| Participium praesentis actīvi |
occlamitāns |
| Gerundium |
occlamitandī |
| Gerundivum |
occlamitandus, -a, -um |
Основа перфекта: occlamitāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
occlamitāvī |
occlamitāverim |
occlamitāveram |
occlamitāvissem |
occlamitāverō |
| 2 p. |
occlamitāvisti |
occlamitāveris |
occlamitāveras |
occlamitāvisses |
occlamitāveris |
| 3 p. |
occlamitāvit |
occlamitāverit |
occlamitāverat |
occlamitāvisset |
occlamitāverit |
| Pl. |
1 p. |
occlamitāvimus |
occlamitāverimus |
occlamitāverāmus |
occlamitāvissēmus |
occlamitāverimus |
| 2 p. |
occlamitāvistis |
occlamitāveritis |
occlamitāverātis |
occlamitāvissētis |
occlamitāveritis |
| 3 p. |
occlamitāvērunt |
occlamitāverint |
occlamitāverant |
occlamitāvissent |
occlamitāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
occlamitāvisse |
Основа супина: occlamitāt-
| Participium perfecti passivi |
occlamitātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
occlamitātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
occlamitātum |
| Supinum II |
occlamitātū |
occlamito
Глагол, первое спряжение.
Приставка: oc-; корень: --.