publicus

Латинский

Морфологические и синтаксические свойства

падеж ед. ч. мн. ч.
муж. р. жен. р. cр. р. муж. р. жен. р. cр. р.
Ном. pūblicus pūblica pūblicum pūblicī pūblicae pūblica
Ген. pūblicī pūblicae pūblicī pūblicōrum pūblicārum pūblicōrum
Дат. pūblicō pūblicae pūblicō pūblicīs pūblicīs pūblicīs
Акк. pūblicum pūblicam pūblicum pūblicōs pūblicās pūblica
Абл. pūblicō pūblicā pūblicō pūblicīs pūblicīs pūblicīs
Вок. pūblice pūblica pūblicum pūblicī pūblicae pūblica

pūb-li-cus

Прилагательное, 1-2 склонение.

Степени сравнения
м.ж.ср.
Сравнительная pūblicior pūblicior pūblicius
Превосходная pūblicissĭmus pūblicissĭma pūblicissĭmum
Наречие от прилагательного publicus
pūblice

Корень: -public-; окончание: -us.

Произношение

    Семантические свойства

    Значение

    1. общественный, государственный; всенародный, национальный  Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
    2. официальный  Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
    3. общеупотребительный, народный; обычный, заурядный  Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

    Синонимы

    Антонимы

    Гиперонимы

    Гипонимы

    Родственные слова

    Ближайшее родство
    • существительные: publica, publicatio, publicator, publicum
    • прилагательные: publicanus
    • глаголы: publico
    • наречия: publice, publicitus

    Этимология

    Происходит от арх. poplicus от populus «народ».

    Фразеологизмы и устойчивые сочетания

    Библиография