Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: restitā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
restitō |
restitor |
restitem |
restiter |
— |
— |
| 2 p. |
restitas |
restitāris |
restites |
restitēris |
restitā |
restitare |
| 3 p. |
restitat |
restitātur |
restitet |
restitētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
restitāmus |
restitāmur |
restitēmus |
restitēmur |
— |
— |
| 2 p. |
restitātis |
restitāmini |
restitētis |
restitēmini |
restitāte |
restitamini |
| 3 p. |
restitant |
restitantur |
restitent |
restitentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
restitābam |
restitābar |
restitārem |
restitārer |
| 2 p. |
restitābas |
restitabāris |
restitāres |
restitarēris |
| 3 p. |
restitābat |
restitabātur |
restitāret |
restitarētur |
| Plur. |
1 p. |
restitabāmus |
restitabāmur |
restitarēmus |
restitarēmur |
| 2 p. |
restitabātis |
restitabamini |
restitarētis |
restitarēmini |
| 3 p. |
restitābant |
restitabantur |
restitarent |
restitarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
restitābo |
restitabor |
— |
| 2 p. |
restitābis |
restitaberis |
restitāto |
| 3 p. |
restitābit |
restitabitur |
restitāto |
| Plur. |
1 p. |
restitabimus |
restitabimur |
— |
| 2 p. |
restitabitis |
restitabimini |
restitatōte |
| 3 p. |
restitabuntur |
restitanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
restitāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
restitāri |
| Participium praesentis actīvi |
restitāns |
| Gerundium |
restitandī |
| Gerundivum |
restitandus, -a, -um |
Основа перфекта: restitāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
restitāvī |
restitāverim |
restitāveram |
restitāvissem |
restitāverō |
| 2 p. |
restitāvisti |
restitāveris |
restitāveras |
restitāvisses |
restitāveris |
| 3 p. |
restitāvit |
restitāverit |
restitāverat |
restitāvisset |
restitāverit |
| Pl. |
1 p. |
restitāvimus |
restitāverimus |
restitāverāmus |
restitāvissēmus |
restitāverimus |
| 2 p. |
restitāvistis |
restitāveritis |
restitāverātis |
restitāvissētis |
restitāveritis |
| 3 p. |
restitāvērunt |
restitāverint |
restitāverant |
restitāvissent |
restitāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
restitāvisse |
Основа супина: restitāt-
| Participium perfecti passivi |
restitātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
restitātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
restitātum |
| Supinum II |
restitātū |
restito
Глагол, первое спряжение.
Приставка: re-; корень: --.