Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: revelā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
revelō |
revelor |
revelem |
reveler |
— |
— |
| 2 p. |
revelas |
revelāris |
reveles |
revelēris |
revelā |
revelare |
| 3 p. |
revelat |
revelātur |
revelet |
revelētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
revelāmus |
revelāmur |
revelēmus |
revelēmur |
— |
— |
| 2 p. |
revelātis |
revelāmini |
revelētis |
revelēmini |
revelāte |
revelamini |
| 3 p. |
revelant |
revelantur |
revelent |
revelentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
revelābam |
revelābar |
revelārem |
revelārer |
| 2 p. |
revelābas |
revelabāris |
revelāres |
revelarēris |
| 3 p. |
revelābat |
revelabātur |
revelāret |
revelarētur |
| Plur. |
1 p. |
revelabāmus |
revelabāmur |
revelarēmus |
revelarēmur |
| 2 p. |
revelabātis |
revelabamini |
revelarētis |
revelarēmini |
| 3 p. |
revelābant |
revelabantur |
revelarent |
revelarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
revelābo |
revelabor |
— |
| 2 p. |
revelābis |
revelaberis |
revelāto |
| 3 p. |
revelābit |
revelabitur |
revelāto |
| Plur. |
1 p. |
revelabimus |
revelabimur |
— |
| 2 p. |
revelabitis |
revelabimini |
revelatōte |
| 3 p. |
revelabuntur |
revelanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
revelāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
revelāri |
| Participium praesentis actīvi |
revelāns |
| Gerundium |
revelandī |
| Gerundivum |
revelandus, -a, -um |
Основа перфекта: revelāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
revelāvī |
revelāverim |
revelāveram |
revelāvissem |
revelāverō |
| 2 p. |
revelāvisti |
revelāveris |
revelāveras |
revelāvisses |
revelāveris |
| 3 p. |
revelāvit |
revelāverit |
revelāverat |
revelāvisset |
revelāverit |
| Pl. |
1 p. |
revelāvimus |
revelāverimus |
revelāverāmus |
revelāvissēmus |
revelāverimus |
| 2 p. |
revelāvistis |
revelāveritis |
revelāverātis |
revelāvissētis |
revelāveritis |
| 3 p. |
revelāvērunt |
revelāverint |
revelāverant |
revelāvissent |
revelāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
revelāvisse |
Основа супина: revelāt-
| Participium perfecti passivi |
revelātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
revelātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
revelātum |
| Supinum II |
revelātū |
revelo
Глагол, первое спряжение.
Приставка: re-; корень: --.