Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: stupē-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
stupeō |
stupeor |
stupeam |
stupear |
— |
— |
| 2 p. |
stupes |
stupēris |
stupeas |
stupeāris |
stupe |
stupere |
| 3 p. |
stupet |
stupētur |
stupeat |
stupeātur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
stupēmus |
stupēmur |
stupeāmus |
stupeāmur |
— |
— |
| 2 p. |
stupētis |
stupemini |
stupeātis |
stupeamini |
stupēte |
stupemini |
| 3 p. |
stupent |
stupentur |
stupeant |
stupeantur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
stupēbam |
stupēbar |
stupērem |
stupērer |
| 2 p. |
stupēbas |
stupebāris |
stupēres |
stuperēris |
| 3 p. |
stupēbat |
stupebātur |
stupēret |
stuperētur |
| Plur. |
1 p. |
stupebāmus |
stupebāmur |
stuperēmus |
stuperēmur |
| 2 p. |
stupebātis |
stupebamini |
stuperētis |
stuperēmini |
| 3 p. |
stupēbant |
stupebantur |
stuperent |
stuperentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
stupēbo |
stupēbor |
— |
| 2 p. |
stupēbis |
stupeberis |
stupēto |
| 3 p. |
stupēbit |
stupebitur |
stupēto |
| Plur. |
1 p. |
stupebimus |
stupebimur |
— |
| 2 p. |
stupebitis |
stupebimini |
stupetōte |
| 3 p. |
stupebuntur |
stupento |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
stupēre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
stupēri |
| Participium praesentis actīvi |
stupens |
| Gerundium |
stupendi |
| Gerundivum |
stupendus, -a, -um |
Основа перфекта: stupu-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
stupuī |
stupuerim |
stupueram |
stupuissem |
stupuerō |
| 2 p. |
stupuisti |
stupueris |
stupueras |
stupuisses |
stupueris |
| 3 p. |
stupuit |
stupuerit |
stupuerat |
stupuisset |
stupuerit |
| Pl. |
1 p. |
stupuimus |
stupuerimus |
stupuerāmus |
stupuissēmus |
stupuerimus |
| 2 p. |
stupuistis |
stupueritis |
stupuerātis |
stupuissētis |
stupueritis |
| 3 p. |
stupuērunt |
stupuerint |
stupuerant |
stupuissent |
stupuerint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
stupuisse |
stupeo
Глагол, второе спряжение.
Корень: --.