Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: supplē-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
suppleō |
suppleor |
suppleam |
supplear |
— |
— |
| 2 p. |
supples |
supplēris |
suppleas |
suppleāris |
supple |
supplere |
| 3 p. |
supplet |
supplētur |
suppleat |
suppleātur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
supplēmus |
supplēmur |
suppleāmus |
suppleāmur |
— |
— |
| 2 p. |
supplētis |
supplemini |
suppleātis |
suppleamini |
supplēte |
supplemini |
| 3 p. |
supplent |
supplentur |
suppleant |
suppleantur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
supplēbam |
supplēbar |
supplērem |
supplērer |
| 2 p. |
supplēbas |
supplebāris |
supplēres |
supplerēris |
| 3 p. |
supplēbat |
supplebātur |
supplēret |
supplerētur |
| Plur. |
1 p. |
supplebāmus |
supplebāmur |
supplerēmus |
supplerēmur |
| 2 p. |
supplebātis |
supplebamini |
supplerētis |
supplerēmini |
| 3 p. |
supplēbant |
supplebantur |
supplerent |
supplerentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
supplēbo |
supplēbor |
— |
| 2 p. |
supplēbis |
suppleberis |
supplēto |
| 3 p. |
supplēbit |
supplebitur |
supplēto |
| Plur. |
1 p. |
supplebimus |
supplebimur |
— |
| 2 p. |
supplebitis |
supplebimini |
suppletōte |
| 3 p. |
supplebuntur |
supplento |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
supplēre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
supplēri |
| Participium praesentis actīvi |
supplens |
| Gerundium |
supplendi |
| Gerundivum |
supplendus, -a, -um |
Основа перфекта: supplēvī-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
supplēvīī |
supplēvīerim |
supplēvīeram |
supplēvīissem |
supplēvīerō |
| 2 p. |
supplēvīisti |
supplēvīeris |
supplēvīeras |
supplēvīisses |
supplēvīeris |
| 3 p. |
supplēvīit |
supplēvīerit |
supplēvīerat |
supplēvīisset |
supplēvīerit |
| Pl. |
1 p. |
supplēvīimus |
supplēvīerimus |
supplēvīerāmus |
supplēvīissēmus |
supplēvīerimus |
| 2 p. |
supplēvīistis |
supplēvīeritis |
supplēvīerātis |
supplēvīissētis |
supplēvīeritis |
| 3 p. |
supplēvīērunt |
supplēvīerint |
supplēvīerant |
supplēvīissent |
supplēvīerint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
supplēvīisse |
Основа супина: supplētum-
| Participium perfecti passivi |
supplētumus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
supplētumūrus, -a, -um |
| Supinum I |
supplētumum |
| Supinum II |
supplētumū |
suppleō
Глагол, второе спряжение.
Приставка: sup-; корень: --.