Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: suscitā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
suscitō |
suscitor |
suscitem |
susciter |
— |
— |
| 2 p. |
suscitas |
suscitāris |
suscites |
suscitēris |
suscitā |
suscitare |
| 3 p. |
suscitat |
suscitātur |
suscitet |
suscitētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
suscitāmus |
suscitāmur |
suscitēmus |
suscitēmur |
— |
— |
| 2 p. |
suscitātis |
suscitāmini |
suscitētis |
suscitēmini |
suscitāte |
suscitamini |
| 3 p. |
suscitant |
suscitantur |
suscitent |
suscitentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
suscitābam |
suscitābar |
suscitārem |
suscitārer |
| 2 p. |
suscitābas |
suscitabāris |
suscitāres |
suscitarēris |
| 3 p. |
suscitābat |
suscitabātur |
suscitāret |
suscitarētur |
| Plur. |
1 p. |
suscitabāmus |
suscitabāmur |
suscitarēmus |
suscitarēmur |
| 2 p. |
suscitabātis |
suscitabamini |
suscitarētis |
suscitarēmini |
| 3 p. |
suscitābant |
suscitabantur |
suscitarent |
suscitarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
suscitābo |
suscitabor |
— |
| 2 p. |
suscitābis |
suscitaberis |
suscitāto |
| 3 p. |
suscitābit |
suscitabitur |
suscitāto |
| Plur. |
1 p. |
suscitabimus |
suscitabimur |
— |
| 2 p. |
suscitabitis |
suscitabimini |
suscitatōte |
| 3 p. |
suscitabuntur |
suscitanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
suscitāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
suscitāri |
| Participium praesentis actīvi |
suscitāns |
| Gerundium |
suscitandī |
| Gerundivum |
suscitandus, -a, -um |
Основа перфекта: suscitāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
suscitāvī |
suscitāverim |
suscitāveram |
suscitāvissem |
suscitāverō |
| 2 p. |
suscitāvisti |
suscitāveris |
suscitāveras |
suscitāvisses |
suscitāveris |
| 3 p. |
suscitāvit |
suscitāverit |
suscitāverat |
suscitāvisset |
suscitāverit |
| Pl. |
1 p. |
suscitāvimus |
suscitāverimus |
suscitāverāmus |
suscitāvissēmus |
suscitāverimus |
| 2 p. |
suscitāvistis |
suscitāveritis |
suscitāverātis |
suscitāvissētis |
suscitāveritis |
| 3 p. |
suscitāvērunt |
suscitāverint |
suscitāverant |
suscitāvissent |
suscitāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
suscitāvisse |
Основа супина: suscitāt-
| Participium perfecti passivi |
suscitātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
suscitātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
suscitātum |
| Supinum II |
suscitātū |
suscito
Глагол, первое спряжение.
Приставка: sus-; корень: --.