ҡолаҡ
| См. также Kulak, кулак, qulaq, gulak, құлақ, quloq, қулақ, қулоқ, къулакъ, колак. |
Башкирский
Морфологические и синтаксические свойства
| падеж | ед. ч. | мн. ч. | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Им. | ҡолаҡ | ҡолаҡтар | |||||||||||||||
| Прит. | ҡолаҡтың | ҡолаҡтарҙың | |||||||||||||||
| Д. | ҡолаҡҡа | ҡолаҡтарға | |||||||||||||||
| В. | ҡолаҡты | ҡолаҡтарҙы | |||||||||||||||
| М. | ҡолаҡта | ҡолаҡтарҙа | |||||||||||||||
| Исх. | ҡолаҡтан | ҡолаҡтарҙан | |||||||||||||||
| |||||||||||||||||
ҡо-лаҡ
Существительное.
корень: -ҡолаҡ-
Произношение
- МФА: [qʊ̞ˈɫɑq]
Семантические свойства
Значение
Синонимы
Антонимы
- —
- —
- —
- —
Гиперонимы
Гипонимы
Родственные слова
| Ближайшее родство | |
Этимология
От пратюркск. *kulkak / *Kul-kak «ухо», от которой в числе прочего произошли: др.-тюрк. qulqaq «ухо», караханидск. قُلَقْ (qulaq), قُلْقاقْ (qulqaq), азерб. qulaq (гулаг; قولاق), башк. ҡолаҡ, казахск. құлақ, каракалп., кр.-тат. qulaq, карач.-балк., кумыкск. къулакъ, караим., кирг., ногайск., тувинск., южн.-алтайск. кулак, османск. قولاق (kulak), тат. колак (qolaq), тофалар. ӄулаӄ, тур., гагаузск. kulak, туркм. gulak (гулак), узб. quloq (қулоқ), уйгурск. قۇلاق (қулақ; qulaq), хакас., урум. хулах, чувашск. хӑлха, шорск. қулақ, якутск., долганск. кулгаах. Пратюрк. родственно прамонг. *kulkï «ушная сера; среднее ухо» (ср. монг. хулхи (ᠬᠤᠯᠢᠬᠢ) «ушная сера; внутреннее ухо»). Монг. форму трудно объяснить как тюрк. заимствование; ср. также пратунгусоманьчжур. *xūl- «звук». Восходит к праалтайск. *k`ū̀jlu ( ~ -o) «ухо; слышать».
Фразеологизмы и устойчивые сочетания
Библиография
- Древнетюркский словарь под ред. В.М. Наделяева, Д.М. Насилова и др. Ленинград: Наука, 1969. стр. 465.