gulak
Туркменский
Морфологические и синтаксические свойства
| падеж | ед. ч. | мн. ч. |
|---|---|---|
| Им. | gulak | gulaklar |
| Р. | gulagyň | gulaklaryň |
| Д. | gulaga | gulaklara |
| В. | gulagy | gulaklary |
| М. | gulakda | gulaklarda |
| Исх. | gulakdan | gulaklardan |
gulak (гулак)
Существительное.
Корень: -gulak-.
Произношение
Семантические свойства
Значение
- анат. ухо ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
Синонимы
Антонимы
- —
Гиперонимы
Гипонимы
Родственные слова
| Ближайшее родство | |
Этимология
От пратюркск. *kulkak / *Kul-kak «ухо», от которой в числе прочего произошли: др.-тюрк. qulqaq «ухо», караханидск. قُلَقْ (qulaq), قُلْقاقْ (qulqaq), азерб. qulaq (гулаг; قولاق), башк. ҡолаҡ, казахск. құлақ, каракалп., кр.-тат. qulaq, карач.-балк., кумыкск. къулакъ, караим., кирг., ногайск., тувинск., южн.-алтайск. кулак, османск. قولاق (kulak), тат. колак (qolaq), тофалар. ӄулаӄ, тур., гагаузск. kulak, туркм. gulak (гулак), узб. quloq (қулоқ), уйгурск. قۇلاق (қулақ; qulaq), хакас., урум. хулах, чувашск. хӑлха, шорск. қулақ, якутск., долганск. кулгаах. Пратюрк. родственно прамонг. *kulkï «ушная сера; среднее ухо» (ср. монг. хулхи (ᠬᠤᠯᠢᠬᠢ) «ушная сера; внутреннее ухо»). Монг. форму трудно объяснить как тюрк. заимствование; ср. также пратунгусоманьчжур. *xūl- «звук». Восходит к праалтайск. *k`ū̀jlu ( ~ -o) «ухо; слышать».