ahavoita
Вепсский
Морфологические и синтаксические свойства
a-ha-voi-ta
Глагол.
| спряжение | |||||
| индикатив | презенс | имперфект | |||
| лицо | полож. | отриц. | полож. | отриц. | |
| 1. ед. | ahavoičen | en ahavoiče | ahavoičin | en ahavoičend | |
| 2. ед. | ahavoičed | ed ahavoiče | ahavoičid | ed ahavoičend | |
| 3. ед. | ahavoičeb | ei ahavoiče | ahavoiči | ei ahavoičend | |
| 1. мн. | ahavoičem | em ahavoikoi | ahavoičim | em ahavoičenugoi | |
| 2. мн. | ahavoičet | et ahavoikoi | ahavoičit | et ahavoičenugoi | |
| 3. мн. | ahavoičeba | ei ahavoikoi | ahavoičiba | ei ahavoičenugoi | |
| пассив | ahavoitas | ei ahavoikoi | ahavoitihe | ei ahavoitud | |
| индикатив | перфект | плюсквамперфект | |||
| лицо | полож. | отриц. | полож. | отриц. | |
| 1. ед. | olen ahavoičenu | en ole ahavoičenu | olin ahavoičenu | en olend ahavoičenu | |
| 2. ед. | oled ahavoičenu | ed ole ahavoičenu | olid ahavoičenu | ed olend ahavoičenu | |
| 3. ед. | om ahavoičenu | ei ole ahavoičenu | oli ahavoičenu | ei olend ahavoičenu | |
| 1. мн. | olem ahavoičenuded | em olgoi ahavoičenuded | olim ahavoičenuded | em olnugoi ahavoičenuded | |
| 2. мн. | olet ahavoičenuded | et olgoi ahavoičenuded | olit ahavoičenuded | et olnugoi ahavoičenuded | |
| 3. мн. | oma ahavoičenuded | ei olgoi ahavoičenuded | oliba ahavoičenuded | ei olnugoi ahavoičenuded | |
| пассив | om ahavoitud | ei ole ahavoitud | oli ahavoitud | ei olend ahavoitud | |
| кондиционал | презенс | имперфект | |||
| лицо | полож. | отриц. | полож. | отриц. | |
| 1. ед. | ahavoičižin | en ahavoičiži | ahavoičenuižin | en ahavoičenuiži | |
| 2. ед. | ahavoičižid | ed ahavoičiži | ahavoičenuižid | ed ahavoičenuiži | |
| 3. ед. | ahavoičiži | ei ahavoičiži | ahavoičenuiži | ei ahavoičenuiži | |
| 1. мн. | ahavoičižim | em ahavoičižigoi | ahavoičenuižim | em ahavoičenuižigoi | |
| 2. мн. | ahavoičižit | et ahavoičižigoi | ahavoičenuižit | et ahavoičenuižigoi | |
| 3. мн. | ahavoičižiba | ei ahavoičižigoi | ahavoičenuižiba | ei ahavoičenuižigoi | |
| пассив | - | - | ahavoitižihe | ei ahavoitud | |
| кондиционал | перфект | плюсквамперфект | |||
| лицо | полож. | отриц. | полож. | отриц. | |
| 1. ед. | oližin ahavoičenu | en oliži ahavoičenu | olnuižin ahavoičenu | en olnuiži ahavoičenu | |
| 2. ед. | oližid ahavoičenu | ed oliži ahavoičenu | olnuižid ahavoičenu | ed olnuiži ahavoičenu | |
| 3. ед. | oliži ahavoičenu | ei oliži ahavoičenu | olnuiži ahavoičenu | ei olnuiži ahavoičenu | |
| 1. мн. | oližim ahavoičenuded | em oliži ahavoičenuded | olnuižim ahavoičenuded | em olnuiži ahavoičenuded | |
| 2. мн. | oližit ahavoičenuded | et oliži ahavoičenuded | olnuižit ahavoičenuded | et olnuiži ahavoičenuded | |
| 3. мн. | oližiba ahavoičenuded | ei oliži ahavoičenuded | olnuižiba ahavoičenuded | ei olnuiži ahavoičenuded | |
| пассив | oliži ahavoitud | ei oliži ahavoitud | olnuiži ahavoitud | ei olnuiži ahavoitud | |
| потенциал[1] | презенс | перфект | |||
| лицо | полож. | отриц. | полож. | отриц. | |
| 1. ед. | ahavoičenen | en ahavoičene | olnen ahavoičenu | en olne ahavoičenu | |
| 2. ед. | ahavoičened | ed ahavoičene | olned ahavoičenu | ed olne ahavoičenu | |
| 3. ед. | ahavoičeneb | ei ahavoičene | olneb ahavoičenu | ei olne ahavoičenu | |
| 1. мн. | ahavoičenem | em ahavoičene | olnem ahavoičenuded | em olne ahavoičenuded | |
| 2. мн. | ahavoičenet | et ahavoičene | olnet ahavoičenuded | et olne ahavoičenuded | |
| 3. мн. | ahavoičeneba | ei ahavoičene | olneba ahavoičenuded | ei olne ahavoičenuded | |
| пассив | - | - | olneb ahavoitud | ei olne ahavoitud | |
| императив | инфинитивы | ||||
| лицо | полож. | отриц. | |||
| 1. ед. | - | - | I | ahavoita | |
| 2. ед. | ahavoiče | ala ahavoiče | II инессив | ahavoites | |
| 3. ед. | ahavoikaha | algha ahavoikoi | II инструктив | ahavoiten | |
| 1. мн. | ahavoikam | algam ahavoikoi | III иллатив | ahavoičemaha | |
| 2. мн. | ahavoikat | algat ahavoikoi | III инессив | ahavoičemas | |
| 3. мн. | ahavoikaha | algha ahavoikoi | III элатив | ahavoičemaspäi | |
| причастия | III абессив | ahavoičemata | |||
| акт. наст. | ahavoičii | III адессив | ahavoičemal | ||
| акт. пр. ед. | ahavoičenu |
| |||
| акт. пр. мн. | ahavoičenuded | ||||
| пасс. пр. | ahavoitud | ||||
Корень: --.
Произношение
Семантические свойства
Значение
- дуть, веять ◆ Tul’lii ahavoičeb. — Ветер веет. ◆ Nügude ii ahavoiče. — Теперь нет ветра.
- обветривать, сушить ◆ Tänämbei hiinan hüvin ahavoičeb. — Сегодня сено хорошо сохнет. ◆ panda snapud haz’jha ahavoičemaha — сложить снопы на вешала сушиться ◆ ahavoitud liha — вяленое мясо
Синонимы
Антонимы
Гиперонимы
Гипонимы
Родственные слова
| Ближайшее родство | |
| |
Этимология
От ??
Фразеологизмы и устойчивые сочетания
Библиография
- Орфографический словарь вепсского языка = Vepsän kelen orfografine vajehnik / Н.Г. Зайцева, Е.Е. Харитонова, О. Ю. Жукова; [науч. ред. С.А. Мызников]; Российская академия наук, Карельский научный центр, Институт языка, литературы и истории. – Петрозаводск : Периодика, 2012. – 432 с.
- Зайцева М.И., Муллонен М.И. Словарь вепсского языка. Ленинград, «Наука», 1972
| Это болванка статьи о вепсском слове. Вы можете помочь проекту, исправив и дополнив её. (См. общепринятые правила.) |
