Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: observitā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
observitō |
observitor |
observitem |
observiter |
— |
— |
| 2 p. |
observitas |
observitāris |
observites |
observitēris |
observitā |
observitare |
| 3 p. |
observitat |
observitātur |
observitet |
observitētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
observitāmus |
observitāmur |
observitēmus |
observitēmur |
— |
— |
| 2 p. |
observitātis |
observitāmini |
observitētis |
observitēmini |
observitāte |
observitamini |
| 3 p. |
observitant |
observitantur |
observitent |
observitentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
observitābam |
observitābar |
observitārem |
observitārer |
| 2 p. |
observitābas |
observitabāris |
observitāres |
observitarēris |
| 3 p. |
observitābat |
observitabātur |
observitāret |
observitarētur |
| Plur. |
1 p. |
observitabāmus |
observitabāmur |
observitarēmus |
observitarēmur |
| 2 p. |
observitabātis |
observitabamini |
observitarētis |
observitarēmini |
| 3 p. |
observitābant |
observitabantur |
observitarent |
observitarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
observitābo |
observitabor |
— |
| 2 p. |
observitābis |
observitaberis |
observitāto |
| 3 p. |
observitābit |
observitabitur |
observitāto |
| Plur. |
1 p. |
observitabimus |
observitabimur |
— |
| 2 p. |
observitabitis |
observitabimini |
observitatōte |
| 3 p. |
observitabuntur |
observitanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
observitāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
observitāri |
| Participium praesentis actīvi |
observitāns |
| Gerundium |
observitandī |
| Gerundivum |
observitandus, -a, -um |
Основа перфекта: observitāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
observitāvī |
observitāverim |
observitāveram |
observitāvissem |
observitāverō |
| 2 p. |
observitāvisti |
observitāveris |
observitāveras |
observitāvisses |
observitāveris |
| 3 p. |
observitāvit |
observitāverit |
observitāverat |
observitāvisset |
observitāverit |
| Pl. |
1 p. |
observitāvimus |
observitāverimus |
observitāverāmus |
observitāvissēmus |
observitāverimus |
| 2 p. |
observitāvistis |
observitāveritis |
observitāverātis |
observitāvissētis |
observitāveritis |
| 3 p. |
observitāvērunt |
observitāverint |
observitāverant |
observitāvissent |
observitāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
observitāvisse |
Основа супина: observitāt-
| Participium perfecti passivi |
observitātus, -a, -um |
| Participium futuri activi |
observitātūrus, -a, -um |
| Supinum I |
observitātum |
| Supinum II |
observitātū |
observito
Глагол, первое спряжение.
Приставка: ob-; корень: --.