planus
Латинский
Морфологические и синтаксические свойства
| падеж | ед. ч. | мн. ч. | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| муж. р. | жен. р. | cр. р. | муж. р. | жен. р. | cр. р. | |
| Ном. | plānus | plāna | plānum | plānī | plānae | plāna |
| Ген. | plānī | plānae | plānī | plānōrum | plānārum | plānōrum |
| Дат. | plānō | plānae | plānō | plānīs | plānīs | plānīs |
| Акк. | plānum | plānam | plānum | plānōs | plānās | plāna |
| Абл. | plānō | plānā | plānō | plānīs | plānīs | plānīs |
| Вок. | plāne | plāna | plānum | plānī | plānae | plāna |
plā-nus
Прилагательное, 1-2 склонение.
| Степени сравнения | |||
|---|---|---|---|
| м. | ж. | ср. | |
| Сравнительная | plānior | plānior | plānius |
| Превосходная | plānissĭmus | plānissĭma | plānissĭmum |
| Наречие от прилагательного planus |
|---|
| plāne |
Корень: -plan-; окончание: -us.
Произношение
Семантические свойства
Значение
Синонимы
Антонимы
Гиперонимы
Гипонимы
Родственные слова
| Ближайшее родство | |
Этимология
Происходит от праиндоевр. *pla-no-.