Морфологические и синтаксические свойства
Основа инфекта: recōgitā-
| |
Praesens |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
recōgitō |
recōgitor |
recōgitem |
recōgiter |
— |
— |
| 2 p. |
recōgitas |
recōgitāris |
recōgites |
recōgitēris |
recōgitā |
recōgitare |
| 3 p. |
recōgitat |
recōgitātur |
recōgitet |
recōgitētur |
— |
— |
| Plur. |
1 p. |
recōgitāmus |
recōgitāmur |
recōgitēmus |
recōgitēmur |
— |
— |
| 2 p. |
recōgitātis |
recōgitāmini |
recōgitētis |
recōgitēmini |
recōgitāte |
recōgitamini |
| 3 p. |
recōgitant |
recōgitantur |
recōgitent |
recōgitentur |
— |
— |
| |
Imperfectum |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
Pass. |
| Sing. |
1 p. |
recōgitābam |
recōgitābar |
recōgitārem |
recōgitārer |
| 2 p. |
recōgitābas |
recōgitabāris |
recōgitāres |
recōgitarēris |
| 3 p. |
recōgitābat |
recōgitabātur |
recōgitāret |
recōgitarētur |
| Plur. |
1 p. |
recōgitabāmus |
recōgitabāmur |
recōgitarēmus |
recōgitarēmur |
| 2 p. |
recōgitabātis |
recōgitabamini |
recōgitarētis |
recōgitarēmini |
| 3 p. |
recōgitābant |
recōgitabantur |
recōgitarent |
recōgitarentur |
| |
Futūrum I |
| Indicatīvus |
Imperatīvus |
| Act. |
Pass. |
Act. |
| Sing. |
1 p. |
recōgitābo |
recōgitabor |
— |
| 2 p. |
recōgitābis |
recōgitaberis |
recōgitāto |
| 3 p. |
recōgitābit |
recōgitabitur |
recōgitāto |
| Plur. |
1 p. |
recōgitabimus |
recōgitabimur |
— |
| 2 p. |
recōgitabitis |
recōgitabimini |
recōgitatōte |
| 3 p. |
recōgitabuntur |
recōgitanto |
| Infīnitivus praesentis actīvi |
recōgitāre |
| Infīnitivus praesentis passīvi |
recōgitāri |
| Participium praesentis actīvi |
recōgitāns |
| Gerundium |
recōgitandī |
| Gerundivum |
recōgitandus, -a, -um |
Основа перфекта: recōgitāv-
| |
Perfectum |
Plusquamperfectum |
Futūrum II |
| Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
Coniunctīvus |
Indicatīvus |
| Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
Act. |
| Sg. |
1 p. |
recōgitāvī |
recōgitāverim |
recōgitāveram |
recōgitāvissem |
recōgitāverō |
| 2 p. |
recōgitāvisti |
recōgitāveris |
recōgitāveras |
recōgitāvisses |
recōgitāveris |
| 3 p. |
recōgitāvit |
recōgitāverit |
recōgitāverat |
recōgitāvisset |
recōgitāverit |
| Pl. |
1 p. |
recōgitāvimus |
recōgitāverimus |
recōgitāverāmus |
recōgitāvissēmus |
recōgitāverimus |
| 2 p. |
recōgitāvistis |
recōgitāveritis |
recōgitāverātis |
recōgitāvissētis |
recōgitāveritis |
| 3 p. |
recōgitāvērunt |
recōgitāverint |
recōgitāverant |
recōgitāvissent |
recōgitāverint |
| Infīnitivus perfecti actīvi |
recōgitāvisse |
re-cō-gi-to
Глагол, первое спряжение.
Приставка: re-; корень: --.